Panama is een mooi leven :) april en mei

April

Op 2 april was het weer mijn tweede, eerste schooldag. Met het verschil dat ik nu wel al veel meer mensen kende. Het tweede jaar is echt interessant. We hebben harmonieleer, notenleer, muziekgeschiedenis, repertorio, zang en een bandje die tipico(typische muziek van panama waar het onmogelijk is om stil te blijven staan J) speelt. En ondertussen krijg ik privéles van Eddy. Een cellist die ook in het orkest zit.

Hier in Panama hebben ze een verkleinde versie van de paasvakantie. We hadden vrij van do 5/4 tot en met zo 8/4. Zo als de gewoonte zijn we naar de finca geweest. Heel de familie was er ook. Donderdagavond was er een processie waar alle Bijbelse figuren in mee liepen. Zo had je de apostelen, engel Gabriel, de Romeinen,… Mijn nichtje liep ook mee maar ik weet niet wie ze juist voorstelde. Ze was verkleed zoals Maria en droeg een mandje met fruit in. Elke dag van de heilige week was er een processie. Zo waren er een met alleen mannen of alleen vrouwen.

Het eten was geweldig, elke dag een feest. Vooral vrijdag, een hele vismaaltijd. Zo was er rijst met bonen en gefrituurde vis én vissensoep, mmm. Het is misschien vreemd maar ze eten hier eigenlijk amper vis, dat kost te veel. Ook al leven ze zo dicht aan de zee.

April is een heel rustige maand geweest. Verder was er nog het feestje van ‘onze italiaan’. Hij is ook van AFS en woont een straat verder. Hij werd 18 en dat is toch wel een belangrijke leeftijd en daarom zijn we met zijn allen van dit district naar zijn feestje geweest.

In deze maand ben ik met een paar klasgenoten naar de cinema geweest maar voor de eerste keer met onze muziekinstrumenten. Weer een ervaring bij J. Omdat in april het regenseizoen terug is begonnen is het bakseizoen ook weer begonnen. Zo heb ik bananencake, lasagne, plattekaastaart en pizza gemaakt samen met mijn familie. Ik probeer ook wat van de Panamese keuken te leren hoor.

Ook heb ik mijn eerste privéconcert gespeeld J. AFS had een soort van oud-leerlingen dag en ze vroegen of ik iets kon spelen op de receptie. Heb dan nog 3 klasgenoten opgetrommeld en zo hadden we een kwartet. Op de 1^e viool: Alexis, op de 2^e viool: Jean-Carlos, op de altviool: Bob en ik speelde cello. We hebben een tipico, canon in D mayor van Pachelbell en titanic gespeeld.

Een weetje: op 1 mei werkten alle Panamezen. Onze 1 meidag was 30 april omdat de regering dit een paar dagen eerder zo had beslist.

Mei

Het eerste weekend van mei ben ik samen met mijn mama, 2 tantes, oma en Julie op een ‘paseo’ (reisje) geweest. Ons reisdoel was de grens Panama-Costa Rica, Volcan en Boquette. Deze plaatsen zijn allemaal gelegen in de provincie Chiriqui dat naast Costa Rica ligt.

Zo, dus vroeg in de ochten om 2uur, zijn we vertrokken in een busje samen met een hele bende oudere dames.

Na 6 uur kwamen we aan onze eerste punt, namelijk de grens Panama-Costa Rica. Dus nu kan ik ook zeggen dat ik in Costa Rica was J. Omdat er aan de grens veel winkels die eten, kleren,… veel goedkoper verkopen was dit heel interessant om wat te shoppen. Daarna zijn we doorgereden naar Volcan. Het is daar véél kouder, zo’n 20 graden, omdat het dorp op een berg ligt. Daar hebben we aardbeien gegeten op verschillende manieren ( cake, confituur, met slagroom, milkshake, ijsjes) en natuurlijk onze voorraad ingeslagen om mee te brengen voor de familie. Volcan is de enige plaats waar ze aardbeien (kunnen) kweken. Als iedereen voldoende aardbeien had benuttigd en aangekocht zijn we doorgereden naar een winkel waar ze winterkleren van de VS verkochten. Voor mensen die in Volcan en Boquette wonen, komen deze kleren echt wel van pas. En voor Belgen die al denken in de winter/herfst ook. J Ik heb een sjaal gekocht voor 2 dollar en heb een kei warme, zachte fleece als cadeautje van mijn mama gekregen. Dus nu ben ik helemaal klaar voor de koude in België. Men had daar ook oorverwarmers maar niemand wist waarvoor deze dienden dus hebben wij als koude specialisten het uitgelegd. Na al onze inkopen zijn we vertrokken naar Boquette om te overnachten. Dat is ongeveer 2 uur van Volcan. We verbleven in een klooster maar omdat het donker was en het klooster niet goed te zien was vanaf de weg bleven we maar op en af rijden. Al die dames waren al in paniek maar uiteindelijk zijn we aangekomen.

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken om te gaan ontbijten in het dorp Boquette en daarna ben ik met Julie de buurt wat gaan verkennen. Het is daar echt héél mooi en er groeien veel planten met prachtige bloemen. Zo zijn we ‘mi jardin es tu jardin’ gaan bezoeken. Dit is prachtige tuin met duizenden bloemen.  Vervolgens zijn we naar een hotel genaamd ‘ El valle escondida’ gegaan. Dit kan je vertalen als de verborgen vallei.  Dit is een super de luxe hotel. Mel Gibson is daar zelfs al geweest. Veel foto’s getrokken en daarna zijn we richting huis vertrokken.

Dinsdag daarna had ik een concert met het orkest maar nu in de grote zaal, El Domo. Het was prachtig. Er was een tipico-groep, 2 gitaristen gelijkend op rodriguez y gabriela, een meisje van 8 dat Vivaldi speelde en ons orkest J. Mijn mama, zus en Caridad (dochter van mijn zus) zijn ook gekomen maar moesten sneller weg omdat Caridad te enthousiast was. Ze klapte op momenten dat er stilte moest zijn en danste heel de tijd. Zij vond het een geslaagd concert J. Hier zijn spijtig genoeg geen foto’s van, de batterij van Julie haar camera was op.

Van 14 tot 21 mei was ik weer op stap met Global Brigades maar deze keer ‘medical’. Voor diegenen die mijn blog nu pas volgen ga ik kort uitleggen wat Global Brigades is J. Deze organisatie is afkomstig van de Verenigde Staten en zij zijn actief in Honduras, Panama en Ghana. Ze doen aan ontwikkelingswerk op verscheidene vlakken. Zo heb je economie, medische zorgen, leefomgeving en recht. Deze keer was ik mee met de studenten uit Philadelphia om medische zorgen aan het dorpje Loma del Naranjo te geven. Zaterdag, toen de studenten aankwamen, zijn we de sluis in Panama gaan bekijken. Ik ben ook het museum binnengegaan en ben daar België tegengekomen. Wij hebben dus ook ons steentje bijgedragen aan het Panamakanaal. Daarna zijn we vertrokken naar onze verblijfplaats genaamd Wacoco Hilton. De eerste dag na aankomst hebben we ons voorbereid op de werkweek en hebben we medicijnen ingepakt. Het idee was om een ziekenhuisje te maken in een school. En dat is super goed gelukt. De directrice was super behulpzaam en blij dat ze haar school kon afstaan aan een groep gringos (woord voor Amerikanen). De eerste kamer deden ze de algemene dingen. Zoals meten, wegen, vragen naar allergieën. De basis van een onderzoek. Daarna volgde de kamer van de dokters waar mensen op consultaties kwamen. Er waren 3 dokters, 2 algemene en 1 gynaecologe.

De derde was de tandarts en de allerlaatste was meer een toespraak met nuttige informatie over de preventie van ziektes zoals malaria. Die toespraak was opgedeeld in kinderen en volwassenen. De kinderen kregen alleen informatie over de handhygiëne. Wat heel nodig is! (Heb genoeg bewijs gezien bij de tandarts). Hoe snel die tanden kan uittrekken en zo veel. Zijn record is iets van 110 uitgetrokken tanden per dag.  Ik heb gewerkt bij de toespraak van de volwassenen en de tandarts vertaalt voor de studenten. Er waren nog 2 andere vertalers mee. Luca, een Italiaan die al 9 jaar woont in Panama met zijn ouders. En Raquel, een oudere dame maar die nog zéér actief is. Zij heeft 30 jaar gewoond in Canada maar is nu terug in Panama.

Elke dag stopten we rond de middag, omdat er geen patiënten meer waren, en deden we verschillende activiteiten.  Zo hebben we 2 Embera  dorpen bezocht waar we in hun cultuur mochten deelnemen. Zo hebben we hun ziekenhuisje gezien en hun werkplaats waar ze hun kunstwerkjes maken. Hun ziekenhuisje is geleid door één vrouw die opgeleid is door Global brigades en het is echt heel beperkt maar het is toch iets. Zij helpt de vrouwen met hun zwangerschap en rekent uit wanneer ze naar het ziekenhuis moeten gaan in de stad (2 uur rijden). Hun werkplaats is een dak gemaakt uit palmbladeren en staat wat boven de grond. (Rancho in het Spaans). Verder hebben we heel veel voetbal gespeeld met de plaatselijke bevolking. Ook hebben we een wandeling gemaakt in de jungle die nogal zwaar was omdat het heel de tijd bergop was en het had juist geregend. Wat het meestal wel doet in een tropisch woud. We hebben apen horen roepen en nogal een griezelige spin gezien J

De laatste week van mei was het terug school en ben ik het weekend thuisgebleven. Met de buren wat gepraat. Dat is het leuke van Panama. Ze zijn altijd zo gastvrij. Ik was een weekje weg en ze hadden mij dus een week niet gezien. Zaterdagavond was ik naar het winkeltje aan het stappen en zaten er veel mensen buiten op hun terras. En dan begin je te praten en voor dat je het weet, krijg je een bord eten onder je neus geschoven en een pintje.

Sinds mei ben ik begonnen met salsalessen. Een jongen, iedereen noemt hem Dago van Dagobert, van de universiteit geeft klassen in dansscholen. En nu geeft hij ook aan Julie en mij les samen met nog 2 andere jongens Edward en Pedro. Elke dinsdagnamiddag en altijd plezier verzekerd J.

En deze foto is al een aanleiding naar mijn verhaal van de laatste maand, juli.