Fiestas patrias/ Mes de la patria

De voorbije maand (november) was het de maand van de onafhankelijk. Deze maand vieren ze in Panama dat ze onafhankelijk zijn van Spanje en later van Colombia. Hier volgen de data’s:

3 november: Independencia de Colombia (1903)                Onafhankelijkheid van Colombia

4 november: Dia de la bandera                  Dag van de Vlag

5 november Fiesta de Colon                   Feest in Colon, Colon is een stad aan de Atlantische oceaan

10 november: Grito de Independencia en Los Santos                   Vrijheidskreet in de provincia Los Santos (Los Santos is in het westen van Panama, naar de grens met Costa Rica)

28 november: Independencia de España (1821)                 Onafhankelijkheid van spanje

Ja wat wordt er dus gedaan op de dagen? Op al die datums zijn er desfiles, dat zijn stoeten waar muziek wordt gespeeld. Hier heeft elke middelbare school een harmonie. Die stappen dan mee in de stoet in mooie uniformen  en spelen nationale liederen. Er zijn ook onafhankelijke stoeten en daar zie je vaak homo’s in paraderen. Zij dragen dan een speciaal of vrouwenkostuum en de mensen vinden dat geweldig J. Verder wandelen er ook majorettenwerpsters. Zo’n stoet heb ik gezien in Anton ( waar onze finca staat) de 5^e. Die  dag vieren ze het bestaan van hun district. De 3^e en 4^e november zijn er stoeten in Panama stad. Ik ben niet gaan zien omdat ik toen naar het reggeafestival aan het strand was met klasgenoten. Maar diezelfde groepen kwamen ook in Anton, in het weekend dan.  Donderdag de 10^e was het stoet in Chorrera, dat is niet ver van waar ik woon. Dit was een ander soort stoet, een tipico stoet. Er wordt tipico muziek gespeeld door bands en er wordt gedanst in Pollera’s. Ik zelf ook gedesfileerd met AFS. Zo’n pollera aandoen was echt veel werk. We moesten daar om 9 uur zijn, dus ik ben opgestaan om half 7. De eerste stap was de bloes met een legging. Die bloes bleek  tot aan mijn knieen te komen. Dan werd ik geschminkt door mijn zus én dan de temblekes in mijn haar. Dit was heel pijnlijk en duurt ongelooflijk lang, ook omdat ik zo weinig haar heb voor dat. Dat heeft zeker wel een uur geduurt. Daarna 2 rokken aan. En als laatste de prendas, zijn de halssnoeren. Normaal zijn dat er 8 maar dat kost ongelooflijk veel en we hadden ze niet allemaal kunnen vinden. Ik had er 4. Ik voelde me heel fier dat ik dit mocht dragen en mijn ouders vonden dat ook wel leuk. Echt een familie aangelegenheid. Gelukkig hebben we niet de hele tocht afgelopen want het was echt warm.  De vrijdag had ik een lange dan op de universiteit omdat er weer lessen van orkest waren met de cello. De 6^e december hebben we concert. Zaterdag was het in de voormiddag weer orkest. Zaterdag ga ik wel niet veel naar de lessen omdat het redelijk vroeg is en vrijdag en zaterdag in totaal 10 uren oefenen vind ik een beetje te veel. Maar het probleem is dat de profesor een beetje te veel praat J. 

Vrijdag de 18^e ben ik met mijn klas naar en indianenstam geweest. Ze heten Emberas en leven in het gebied Changres( dat is gelegen in het nationaal park). Het was echt mooi. Eerst met de bus naar een oever. Daar stonden mannen te wachten kano’s. De Embera’s leven verspreid over eilanden. Wij zijn naar het middelste van de 3 gegaan. De boottoch was heel mooi, ik voelde me precies in een programma van national geographic. Toen als we aankwamen werden we verwelkomd door kindjes dat muziek maakten. Al die instrumenten zijn gemaakt van natuurlijke materialen, zo was er een trommel van een schildpad. Er waren veel van mijn klas dat een gesprek wouden starten met die kinderen maar ze kunnen geen Spaans. De Embera hebben een eigen taal en pas in de lagere school leren ze spaans spreken. Op hun eiland hebben we uitleg gekregen over de cultuur.  Ze leven van visvangst en vooral van tourisme. Ze maken vooral halskettingen, beeldjes, rieten manden,… Allemaal heel mooi maar heel duur. Ze leven in hun kolonie met 23 gezinnen samen. Ze hebben ook een soort van politie en een stamleider. De kinderen krijgen onderwijs tot de lagere school, daarna moeten ze naar de stad gaan. De vrouwen hebben tekeningen op hun lichaam en hun gezicht. Ze maken de inkt van een vrucht en water. En dat mengsel  houdt de muggen op afstand. Dat moeten ze wel want door die warmte en veel regen (leven in regenwoud) is dat een ideale broedplaats voor de muggen. Die dag hebben we nog typisch dansen gezien waar iedereen werd op uitgenodigd. Diezelfde dag ben ik nog naar de finca gegaan. In de finca hebben we brood gemaakt met het recept van mijn ouders. Het was een groot succes. We hebben het weekend zeer rustig gepasseerd. Er is wel een tweede paard bijgekomen. En ik heb daar natuurlijk met gereden. Ik voel me echt op zo’n farm J. La finca is heel mooi geworden en mijn mama verteld me hier juist dat ze ongelooflijk veel planten hebben dat in heel panama een beetje zijn aan het uitsterven. Het is daar echt wel een paradijs, fruit van de bomen kunnen plukken. 

Ondertussen zit ik een naaiclub. Dat is elke avond van 6 tot 9 uur maar ik ga wel niet elke avond. We zijn een doek aan het maken voor rond de kerstboompot. Heel leuk en ik leer veel bij (foto van eindresultaat volgt nog)

De 22^e november was het dia del musico (dag van de muziek). Er was niet veel te doen in de universiteit maar omdat het trimester bijna gedaan is zijn er heel veel openbare examens en omdat het eerste jaar niet zo veel te doen heeft, gaan we altijd met de hele klas gaan zien.

De laatste dia de patria heb ik gespendeerd in Las Tablas. Daar was het feest van de duizend pollera’s. Zaterdagochtend zijn we( Onze AFS-verantwoordelijke Irma, een vriend en Julie. De rit duurt 5 uur. Toen als we aankwamen was er op het plein naast de kerk van Las Tablas een stoet  met  verschillende karren waar vrouwen met pollera’s op dansten. Elke kar heeft zijn band en ze deelden ook snoepjes uit zoals met Sinterklaas J. De zaterdag zijn we met de anderen van AFS die in Las Tables naar een discotheek geweest maar dan buiten. Zondag was het dus het feest van de duizend pollera’s. Iedereen mag meedoen op een voorwaarde, je moet in de volledige outfit komen met alles er op aan. Onze verantwoordelijke heeft ook meegewandeld. Het spijtige was dat het heel de dag heeft geregend. En een pollera weegt ongelooflijk veel als het regent maar het was wel prachtig om te zien. Vorig jaar waren er 7000 vrouwen in pollera. Maandag waren het desfiles in Chorrera maar omdat we van ver kwamen zijn we niet kunnen gaan.

De universiteit loopt ver op zijn einde, momenteel zijn het examens. En daarna is het vakantie. In december ga ik wat reizen in Panama met 2 meisjes van Afs en één haar zus. Zij is al vier maanden aan het reizen met 2 vriendinnen en in Panama gaan we hun vergezellen.

Dus in mijn volgende bericht zullen jullie meer te weten komen over Panama

Weetjes:

-De tradionele klederdracht, de pollera, zijn afkomstig van in de tijd van de Spaanse kolonisatie. De meiden droegen dit om te werken en als ze uitgingen. Wel veel minder uitgebreid maar het is dus wel van Spaanse invloed.

-Er is een nieuwe “mall” in Vista Allegre. Er is enkel wel nog maar één winkel in het shoppingcenter maar die heeft heel veel succes. Het voorbij weekend is er wel een deel van de eerste verdieping ingezakt. Gelukkig waren er geen gewonden.

- Omdat het bijna kerstmis is, schilderen veel mensen hun gevels van hun huizen en ook soms binnen in. Bij mij thuis doen we daar niet echt aan mee.

-De 8^e december is het moederdag. We gaan naar de grootouders en daar komt dan heel de familie samen.

De 15^e november en in december is het de nationale dag van België en nationale feestdag van België hier in Panama. Maar hier wordt dat niet echt gefeest. Men zegt dat dat meer in Costa Rica is.

dia a dia

Het is weer eventjes geleden. Maar ik denk dat velen kunnen beamen dat de tijd soms heel snel kan gaan. Ik ben momenteel in mijn 4^de maand en begin al schrik te krijgen om naar huis te keren. Natuurlijk mis ik België en heb ik van die momenten dat ik wil terugkeren maar ik besef dat dit jaar, waar ik zo lang naar heb uitgekeken, zo om gaat zijn. Allé ik moet nu niet te dramatisch doen want er is nog hopen tijd J.

Calle 7ma (dat is mijn straat)

In de straat is er nog niet veel veranderd. Enkel dat ze een zwembad aan het bouwen zijn. Iedereen heeft bijgelegd en momenteel ligt er al een vloer. De volgende stap is een zwembad kopen, zo een plastiek dat iedereen heeft.

In de straten is de siesta goed zichtbaar. Tot 5 uur is het heel rustig en daarna komen er veel mensen naar buiten om te wandelen, te praten, spelende kinderen.  In de weken is het dus heel rustig en vanaf vrijdag mogen we beginnen feesten. Allé feesten, dat is gewoon een groep mensen die bij een huis staan met muziek en bier. Maar het is wel leuk dat er altijd zo iemand buiten is. En het is altijd heel gezellig.  Een dag ben ik met vrienden van de straat naar een bingoavond geweest voor geld in te zamelen voor een mevrouw die kanker heeft. Dat was heel gezellig en ik vond dat een heel leuke manier om geld in te zamelen.

Het is heel grappig maar iedereen is op een manier wel familie van elkaar. De mama van mijn nonkel woont hier. En bij haar woont haar zoon met zijn vrouw en kinderen. Dus theoretisch gezien zijn die dan ook familie van mij. En dan gaat het zo verder é. Want die mama van mijn nonkel heeft dan nog andere familie hier in de straat wonen.

Ondertussen zit ik in een dansgroep van’ tipico’. De tante van een vriend is de instructeur en zij heeft Julie en mij uitgenodigd. We staan nog maar pril in onze dansschoenen.  + liedje tipico.

In mijn gezinnetje gaat heel goed. Ze zijn geïnteresseerd in België, vooral de mama dan. Mijn papa moet heel de week werken, hij is chauffeur van een schoolbus. Mijn mama is huisvrouw maar zij doet vaak uitstapjes. Momenteel zitten de kinderen van mijn zus ( die naast mij woont) in therapie. Mijn nichtje omdat ze nog niet goed kan kruipen, ze is 8 maand, maar ze was een premature toen ze geboren werd. En mijn neefje is ook te vroeg geboren en daarom zijn de spieren vanachter aan zijn voet niet goed ontwikkeld moet hij ze dus te goed gebruiken en dat leert hij bij de therapie. Ja mijn neefje is wel een deugeniet zene. Hij houdt van muziek en heeft veel muziekinstrumentjes. Als ik saxofoon speel of cello of gewoon muziek aan het luisteren ben, komt hij met een muziekinstrumentje en begint mee te spelen. Heel gezellig J. Mijn ouders gaan elke weekend naar de finca (buitenhuisje, met koeien en kei veel planten). Soms ga ik mee of soms blijf ik hier. Het is daar echt heel rustig. En we eten er altijd kei veel, ben al aan het verdikken. Vaak komt de grootouders op bezoek. Hier in Panama houden ze wel van een biertje en dit weekend ga ik de Duvels (heb een pakket gekregen vanuit België van mijn ouders) openen. Hopelijk vinden ze het goed. J

La universidad

Daar gaat het allemaal heel rustig. Overal waar je stapt zie je iemand oefenen of zijn er concertjes. Nog altijd niet veel lessen en binnenkort komen de examens eraan. Midden december hebben we vakantie tot en met midden maart. En  dan gaan we uitstapjes doen J. Ondertussen zit in een groep van violen, die lessen gaan door op vrijdag en zaterdag. Dat is echt leuk want we leren allemaal aan elkaar. Er zijn zelfs mensen die geen muziek kunnen lezen maar ze leren het daar allemaal. De universiteit had een groot aantal violen en die zijn dus uitgeleend. Met een ander vak zijn we ons, mijn klas, aan het voorbereiden voor het kerstconcert dat we waarschijnlijk gaan doen in de shoppingcenter van Panama stad. Daar zijn ze trouwens kerstbomen en versiering aan het zetten, met deze hitte é. Voelt echt vreemd aan.

En er zijn veel mensen dat Nederlands willen leren en dat leidt wel tot grappige situaties. Zo is er een meisje dat elke morgen ‘goeiemorgen’ zegt als ik binnenkom J.

Aja 27 oktober was het ‘dia del estudiantes’ ( dag van de leerlingen).In de middelbare en lagere school mogen de beste van de klas lesgeven over een vak, in plaats van de leerkracht.

Verder is er een tentoonstelling van Leonardo Da Vinci  dicht bij de uni. Ben daar geweest met klasgenoten en een gids. Zo wist ik bijvoorbeeld g niet dat de Leonardo niet in codetaal schreef, maar omdat hij links was en het makkelijker voor hem was om van links naar rechts te schrijven.

Een citaat van Leonardo Da Vinci waar wel een waarheid in zit:

“Quien de verdad sabe de qué hablar, no encuentra razones para levantar la voz”

“Wie weet waarover hij spreekt, vindt geen redenen om zijn stem te verheffen”

Uitstapjes

In een weekend ben ik met de AFS-mensen van dit district, onze counselor en mijn mama naar ‘ El Valle’ geweest. Dit ligt in Anton, waar de finca ook is. Het dorp ligt in vallei en is ongeloofelijk mooi en vooral frisjes. In de avonden zaten al de buitenlanders met een trui aan en de Panamezen keken zo van, jullie zijn dat toch gewend. Hetzelfde met de airco, die zetten ze altijd kei hoog en ik zit dan te bibberen en dan kijken ze altijd zo vreemd J.

Zaterdag zijn we naar de warmwaterbronnen geweest. Daar zijn we begonnen met een soort van klei op ons gezicht te smeren dat rechtstreeks afkomstig is van de dichtbijgelegen vulkaan. Je had twee soorten, voor een gevoelige huid of gewone huid. Dit moesten we dan op ons gezicht smeren en laten drogen. In die droogtijd hebben we een rondleiding gekregen. Zo hebben we vanalle speciale planten gezien zoals rode bananen en de akoestische eieren. Dat zijn halve eieren die even van elkaar staan. Als de ene praat met zijn rug naar de andere in dat ei hoort de andere hem. En het lijkt of die persoon recht voor je staat, echt cool. Daarna hebben we ons gezicht afgespoeld en het resultaat was een heel zachte huid. Dan hebben we ons in een WARM zwembad gelegen. Dat was natuurlijk opgewarmd en echt zalig, eindelijk warm water. Vervolgens zijn we naar de geschilderde rotsen. Daar hebben de indianen vroeger een plan opgetekend van die plaats. Zondag zijn we naar de dierentuin geweest.

In el valle is er een verhaal over een berg. Er is een berg dat de vorm heeft van een slapende indiaan. Zij is in slaap gevallen toen ze wachtte op haar geliefde en is blijven slapen omdat hij niet gekomen is.

Een beetje uitleg bij de foto's:

1. Een kolibri die dagelijks langs komt in de universiteit
2. de 'klei' op onze gezichten in de warmwaterbronnen
3. De akoestische eieren
4. De rode bananen, niet eetbaar
5. Een soort van rups die we tegenkwamen in de zoo, heel giftig als je hem aanraakt
6. video van een concert in de uni, argentijnse muziek
7. Folklore muziek van Sam y Sandra

Todos los dias, fiestas in Panama!

Ik ga proberen deze 3 weken te beschrijven.

 Ik begin bij het weekend van 23-25 september. Dit weekend heb ik doorgebracht in Guararé. Dit ligt heel dicht bij Las Tablas. Las Tablas is een gezellig, redelijk klein stadje en staat bekend voor zijn carnaval. Carnaval is in februari en duurt 5 dagen. Dit weekend was het een festival voor een heilige. Het is zo dat alle steden in Panama hun eigen festival hebben voor hun heilige.

Het festival begon al woensdag maar we (Julie, ik, onze counselor, haar man en haar mama) zijn vrijdag met de auto vertrokken in de vroege namiddag omdat we in de week naar school moeten natuurlijk. Dat doen we ook nog J.  We mochten het weekend doorbrengen in het huis van een Manuel, een man die werkt in het AFS kantoor van Panama city. (Een klein weetje: Hier zeggen ze niet Panama capital ofzo maar gewoon Panama tegen de hoofdstad. Voy a Panama.)

Na 4 uur rijden kwamen aan in Las Tablas. Vlug iets gegeten en daarna naar het festival. Er waren allemaal kraampjes met eten, souvenirs,  groepen die optreden,…  Vrijdag was er een parade waar de heilige werd gedragen en alle mensen hadden kaarsjes vast. Die stoet werd vergezeld door de plaatselijke fanfare. De eerste avond kwamen we nog 3 van AFS tegen. Één jongen van België en één van de VS. Zij wonen in Las Tablas. De andere jongen was ook van VS maar hij woont in Panama stad en bracht het weekend met ons door in het huisje van Manuel. Later op de avond zijn we echt naar zot vuurwerk gaan kijken. Echt kei veel en mooi! Op het einde was er vuurwerk dat mensen achtervolgde, grappig om te zien maar niet om mee te maken. Zaterdag zijn we naar het strand geweest, heel rustige golven. In de namiddag gekookt op zijn Belgisch. Een steak met puree en een salade met een wijntje. J Echt precies op vakantie in Frankrijk alleen dan nog mooier en warmer. ’s Avonds naar een concert geweest van muziek ‘Tipico’. En we moesten betalen om te mogen dansen, maakt dat mee. Maar we zijn dan maar ergens anders gaan dansen. Die nacht was het laat en dan kwam er nog is bij dat we niet snel  een taxi vonden omdat we met 5 waren en sommigen willen niet nog een extra man meenemen omdat ze dan verlies maken ofzo. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. ’s Morgens pannenkoeken gemaakt en daarna naar de desfilles(parades). Dat is een stoet met allemaal verschillende karren die voortgetrokken worden door stieren. Op veel van die karren staan meisjes in pollera. We hebben zelf meegewandeld in de stoet met de nieuwe Reyna van Guararé. Zij wordt elke jaar uitgekozen vanwege haar schoonheid of dat ze goed kan dansen. Die zondag was het echt hard aan het regenen maar de stoet ging verder want dat droogt hier toch direct op.

In de universiteit gaat alles zo zijn gangetje. De proffen komen niet zo veel, dat is precies wel alleen bij eerste jaar. Dus dan zitten we wat buiten te praten of muziek te maken. Elke woensdag, als de prof komt, moet een groepje van mijn klas een muziekstuk voorbrengen. Dat is echt wel leuk. Ik ga iets zingen met anderen. Kerkliedjes, maar wel toffe. Ik verschiet hier wel vaak hoe gelovig ze zijn. Zo zijn er veel jongeren die naar religieuze liedjes luisteren maar hier zijn ze wel zo hip gemaakt. Vrijdag 30 september had ik een concert met het koor (klasgenoten) en orkest. We moesten een gebeurtenis openen. Weet niet het fijne ervan maar mijn klasgenoten evenmin. Begin oktober zit ik in een salsa band met echt toffe muziek. Deze dinsdag (18/10) was het concert. Alles liep vlot en ze hebben alles opgenomen dus er komt een cd! Die dinsdag was het ook de laatste keer salsaband, dus nu ben ik op zoek naar iets anders. Maar muziek genoeg. Dat is wel zot, elke middelbare school heeft zijn eigen orkest. En in november is het de maand van de onafhankelijkheid en gaan er veel scholen paraderen. Verder is er mij aangeboden om cello te leren spelen. Zou ik echt geweldig vinden. De universiteit kan mij er een lenen maar omdat mijn kwestie nogal ingewikkeld is maar het komt in orde.                        De Panamezen zijn wel heel behulpzaam.

 Dit weekend (14-16 okt) was het festival’ torito guapo’ in Anton. Vrijdag zijn we vertrokken met de schoolbus. Mijn ouders hadden ook de AFS’ers van mijn district, Araijan, uitgenodigd. Dus waren in totaal met 5 uitwisselingsstudenten (Julie, Hannah en Alica (Duitsland), Andrea (Italië). Zij zitten in de middelbare school. Het festival leek hard op dat van Guararé maar dan rustiger.  Vrijdag zijn we eventjes gegaan naar de optredens en zo wat rond gekeken. Daar zijn we mijn oma en opa tegengekomen. Zij wonen in Anton. Zaterdag in de namiddag terug gekeerd. Was gewoon zo gezellig omdat je daar wel altijd iemand tegenkomt die je kent. Groot deel van de familie van mijn mama was daar. Zondag hebben we ons bezig gehouden met pizza te maken.  We hebben een beetje moeten experimenten omdat de Italiaan zijn kat heeft gestuurd. Hij was zaterdag nog blijven feesten en in de ochtend naar een voetbalmatch met mijn opa. Maar we hebben dat wat op gevoel gedaan en ze waren echt heel lekker. We stonden dan met alle vrouwen in de keuken, mijn zus en haar schoonzus en dan de AFS’ers de pizza de kneden en te beleggen. En buiten stond mijn papa dan aan de oven. In de finca is er zo’n oven op zijn Italiaans, mmm. 

Momenteel is het echt de regenmaand. De voorbije dagen heeft het echt veel geregend en was er een briesje. Jullie zullen het niet geloven maar ik had het echt koud. Ik moest voor buiten een vestje aan doen, in Panama é. Maar wanneer het zomerseizoen begint dan is het alle dagen zon en briesje, zalig. Dit seizoen begint in Februari.

Kleine weetjes:

- Panamezen houden van verjaardagsfeestjes en eten. Ze kopen zelfs dulces (taarten) voor een baby'tje die 1 maand is geworden of 6 maanden. Er was zo is een 'feestje' in mijn straat en iedereen werd dan uitgenodigd. En vanaf iedereen zijn stuk had gekregen, gingen ze terug weg. Zelfs niet daar blijven om te eten. En ik stond daar dan als laatste en ik vroeg: "Moeten we nu niet zingen voor het kindje?" "Nee het is maar 6 maanden, vanaf 1 jaar pas". Belangrijke leeftijden zijn 1, 12, 15 en 18.

-Er komt een metro in Panama.

- De diablos rogos (de gekke bussen) zouden eind dit jaar moeten verdwijnen maar dat zit er niet in.

-Ze gaan het Panama kanaal uitbreiden.

Het leven zoals het is: Anna in Panama

Zo, ondertussen volg ik Spaanse lessen. 2 keer per week, elke dinsdag en donderdag. Dit helpt echt en dan kan ik is uitslapen. Inplaats van kwart voor 5 kan ik om kwart na 6 opstaan. Ik hoor jullie al denken, dat is wel heel vroeg maar eigenlijk valt dat nog wel mee. De lessen zijn gedaan om 12 u, dan iets met de klasgenoten eten, busje op naar huis en dan een siesta'tje doen. Wat ik allemaal ondertussen gedaan? Ik begin bij het weekend van 2-4 september. Die vrijdag ben ik naar de voetbal geweest. Een grote match, Panama-Paraguay. Samen met mijn grootouders en jongste zus. De voetbalmatch was niet zo spannend (Panama is verloren, 2-0) maar er liepen mannen met drank en eten en mijn opa bleef maar dingen dus ik had mijn bezigheid wel. In het midden van de match kwam er achter ons een drumband. Die speelden kei luid en ik moest mijn oren dicht houden omdat ik het niet meer aankon :) maar al die Panamezen keken heel vreemd naar mij omdat ik mijn oren dicht hield, zij vonden dat helemaal niet zo luid.  Zaterdag ben ik naar Coasway, een soort van dijk aan het water in Panama city, geweest samen met de familie van een AFS studente. Heel mooi en dan zijn we samen naar een doopfeest geweest. En niet een normaal familiefeestje, amaai. Ik kwam daar aan en kreeg al direct een bord arroz con pollo en een pintje. Ze zijn zo gastvrij en zoveel dansen. De muziek is hier echt leuk en allemaal verschillende genres. Hoe ze maar is uit elkaar. Zondag heb ik een dag uitgerust omdat het nogal laat was. Maandag weer naar de universiteit. Dinsdag had ik geen les dus ben ik naar de familie van mijn papa's kant geweest om samen te ontbijten.Verder ben ik naar het theater geweest samen met mijn buurjongen en zijn tante. Een stuk over verschillende affaires in 1 huis. Heel grappig. Woensdag een fotoshoot gehad met een hele dierenboel(slangen en liguanen), mijn nonkel neemt die mee van zijn werk om foto's van te trekken. Hij is een beetje gek maar een vriendelijke man. Donderdag Spaanse lessen. Vrijdag terug naar de universiteit. Engelse lessen gevolgd bij vrienden van een andere faculteit. Heel leuk en ik moet het in het Spaans uitleggen. Zo moesten we het uiterlijk van elkaar bespreken. Toen ik thuis kwam, gingen mijn ouders vertrekken naar de finca. Ze gaan voor een week! Dus ik ben een week alleen thuis geweest.
In het begin vond ik dat wel griezelig maar viel heel goed mee, eigenlijk wel leuk:). Zaterdag naar de film geweest met meisjes van AFS. Zondag een AFS-dag, wat gegeten en gebabbeld. Maandag naar de uni en 's avonds hot-dogs gaan eten en film gekeken met vrienden van mijn straat. Echt zalige hotdogs met chips en veel saus. Ga ik ook is in België maken. Dinsdag Spaanse lessen en geshopt. Woensdag met vrienden van de universiteit naar Casco Viejo geweest. Een oud gedeelte van Panama met allemaal oude, mooie gebouwen. Zij hebben mij dan ook wat geschiedenis verteld. Donderdag spaanse lessen. Bij de familie van een vriendin gaan eten. Echt een tof gezinnetje. Ze willen mij overal naar mee nemen. Vrijdag wat later naar de uni geweest, wou wat uitslapen. Uiteindelijk was de prof nog te laat en ik heb ik wat gepraat en salsa gedanst. Verder terug naar de Engelse les en naar koor. Echt zalig met zoveel mensen en binnenkort hebben we een concert. Na de uni naar de terminal om naar Colon te gaan. Een vriendin van België woont daar en haar papa is opzichter in het Panama kanaal. Hij heeft ons dus rondgeleid. Het panama kanaal bestaat uit 2 gedeelten. Een aan Colon en één aan Panama city. Nu zijn ze een groter kanaal aan het bouwen ernaast zodat er grote boten door kunnen. En vanaf nu gaan ze het water recycleren dat gebruikt wordt in de kluizen. Momenteel gebruiken ze drinkbaar water uit de meren en dat is dus echt verspilling. Dan zaterdag terug naar huis en naar een 'Parking' geweest. Vooraan het huis zitten, wat drinken en kijken naar tv. Zondag gaan zwemmen in een zwembad van een mevrouw in de straat. En dan 's avonds rustig naar tv gekeken en vroeg gaan slapen om maandag er weer voluit voor te gaan :)

De 1ste maand is voorbijgevlogen!

Sorry trouwe lezers dat ik zo lang ben weggeweest maar het is ongelooflijk druk en internetmomenten zijn schaars. Ja ik zit hier nu juist een maand en begin eindelijk te beseffen dat het nog wel voor efkes is. Maar langs de andere kant gaat het al veel te snel naar mijn goesting.
Op mijn verjaardag ben ik naar het strand geweest, el palmar. Echt heel mooi maar dodelijk golven. Dit was de eerste keer dat ik echt verbrand was. Ik denk wel dat ik met een goed kleurtje naar huis ga komen. In de avond heb ik een dulce gekregen en hebben we nog wat gedanst en gedronken. Dat is echt wel grappig hier, in het weekend is het altijd feest in mijn straat. Een paar mensen verzamelen zich voor een huis, gaan wat drank halen en auto met boxen wordt er naast gezet. Ik vind dat wel heel leuk, alles is zo los en wordt nooit echt niks afgesproken. Maar dit weekend was ik echt kwaad op mijn buren. Het zat zo dat ik rond 12 uur-half 1 was gaan slapen uit de veronderstelling dat het feestje tot 3 uur ofzo kon duren. Maar die nacht werd ik wakker gemaakt rond 6 uur met het nummer Clocks van Coldplay, dat loeihard stond. Nu kan ik er wel met lachen. Maar het rare is dat de buren daar niet kwaad voor worden. Maar toen de feesters aan het slapen waren, zetten weer anderen muziek, een wisselsysteem denk ik. In de week ga ik naar de universiteit, die begint om 7 uur dus moet ik alle dagen om 5 uur opstaan. Lijkt vroeg maar valt eigenlijk nog wel mee. Het drukke panamees leven is in de voormiddag omdat het in de namiddag veel te druk is en dan moet je een siesta doen. Ja dat is toch wel een aanpassing. Maar de school  is echt leuk, kei los en overal muziek. En... Ik mag iemands saxefoon lenen! Bent echt superblij, want mis hem toch wel. De plannen voor deze week gaan als volgt: vanavond aerobic. Dat is onder een afdak en 1 dollar voor een uur. Echt leuk, een beetje mijn uitlaat. Vorig weekend in het buitenhuisje heb ik de zussen van mijn oma gezien. Allemaal nog zo flinke madammen en het was groot feest omdat een zus eventjes terugkwam uit de Verenigde staten. En daar heb ik ook een optreden gezien van de typische Panamese muziek. Daar is elk weekend wel iets te doen, optredens, hanengevechten. echt al heel mooi is, die hebben daar echt kei hard in gewerkt. Dit weekend weet ik nog niet. Naar het buitenhuisje of  naar een feestje met mijn overbuurjongens. Naar de finca is ook wel leuk want dan vertrekken we met de bus van mijn papa vol met familieleden  naar daar. En dat is echt een feestbusje, drank en muziek. Dat is wel redelijk zot, die drinken gewoon achter het stuur. Maar nog geen ongevallen voorlopig. Zo tot de volgende keer!

¿Hoe word ik een echte panamees?

Er is weer een weekje voorbij en het gaat hier steeds beter. Ondertussen ben ik al naar de disco geweest. Hele leuke muziek maar wat een gedans. Zo een beetje sletterig :). Daar zal ik dus nog aan moeten wennen. Het leuke was wel dat meisjes gratis binnen mochten en dat je gewoon tegen de jongens moet zeggen wat je wilt drinken en dan gaan ze het halen, wat een bediening me gusta! In het weekend ben ik naar het buitenhuisje geweest. Daar zijn ze hard aan het werken en ik heb mee geholpen. Ik heb namelijk heel veel geschilderd en dan in zo een hitte was dat wel zwaar. De werkmannen keken wel op. Maamdag en dinsdag ben ik in de tuin van het AFS kantoor in Panama city in de tuin gaan werken. Was echt heel leuk. Samen met 3 meisjes van België en 1 van de US. Een beetje geleuterd over de Belgische politiek, deed echt is deugd :). Hoe gaat het daar eigenlijk. Heb nog niks van krant aangeraakt. Dinsdag ben ik ook naar de universiteit geweest en maandag mag ik normaal beginnen. Met nadruk op normaal. Hier in Panama gaat alles heel traag en is de comunicatie nogal slecht. Maar de school is echt zalig. Iedereen zit buiten muziek te spelen, ik denk dat ik mij daar wel ga thuis voelen. Zaterdag ga ik eindelijk naar het strand en nog is naar de disco maar nu met mijn jongste zus. Ik amuseer me hier wel maar begin Muizen toch te missen hoor. Vooral omdat er nu zo veel te doen is.

Eerste indrukken.
-iedereen heeft een gsm, van heel jong tot oud
-Douche is ijskoud maar doet deugd!
-Hier op de weg is echt gek maar met wat regeton(weet niet hoe je het schrijft) is het wel zalig
-De regens zijn hier echt hard en veel gedonder en kan wel uren duren
-alles gaat zo traag, altijd een uur te laat komen is de boodschap
-hier bestaan geen babysits, iemand van in de straat zorgt ervoor. Een groot straatleven.
-de mannen zijn hier zeer galant, nog sterker als je blank bent:)
-Hier zijn echt zalige bussen, wel oud en krottig maar mooi, foto volgt zeker nog
-Ze praten hier verschrikkelijk snel, war het nog moeilijker maakt voor mij.
-... Oh en nog zo veel, maar meer nieuws komt er zeker nog

Aja en foto's komen nog. Moet nog uitzoeken hoe je dat doet:)

Mijn eerste stappen in Panama!

Mijn eerste week leek al een maand. De vlucht viel heel goed mee. We zijn met 9 vertrokken vanuit vlaanderen, een toffe groep. Aangekomen in Panama city, uitgeput van het uurverschil gingen we naar een hotel voor de orientatie. De volgende dag werd ik door een vrijwilleger van AFS opgehaald om naar mijn thuis te gaan. Echt een lieve familie, de samenstelling is wel wat anders. Mijn zussen wonen al apart want ze hebben al kinderen. Eentje woont naast ons en haar zoontje leeft praktisch bij ons, echt een schattig jongetje. Ondertussen heb ik al met heel de familie kennisgemaakt want er wonen veel in mijn straat. De deur staat gewoon open en iedereen kan binnenkomen, echt gezellig. Ik ben ook al naar hun buitenhuisje geweest waar ik me buiten moest wassen met een kom water. Was precies terug op chirokamp, waar ik met mijn gedachten natuurlijk bij ben. Veel plezier gewenst aan de chiromensen. Het gaat hier heel goed enkel de taal. Maar ben gisteren met Marion, een duitse, naar The city geweest. Zij kan engels dus kon ik eindelijk wat praten en heb daar mijn eerste kleren gekocht. Niet veel moois gevonden maar acceptabel. En ik ga naar de universtiteit in de city en ga kunst studeren, muziek! Kijk er echt al naar uit. Mijn eerst indrukken zijn goed en ik raad een bezoek aan Panama zeker aan. Tot de volgende (Kan niet zo veel posten omdat ik thuis geen internet heb)

Gastgezin!

Ik heb eindelijk een gastgezin:). Woensdag kreeg ik in  mijn mailbox een bericht binnen met informatie over mijn gezin.
Ik zal voortaan bij de familie Santamaria wonen. Mijn papa is buschauffeur en de mama haar beroep weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik heb 2 oudere zussen, eentje 2 jaar ouder en de andere 6 jaar ouder. Ik woon in de stad Arraijan, redelijk dicht bij Panama-city.
Voila sé, nu ben ik er helemaal klaar voor! Ik denk dat ik daar wel goed zit, zo 2 oudere zussen om met op schok te gaan:)

Dit is mijn adres:
Entrega General, Estafeta del SM Rey de Vista Aleg
Res. Vista Alegre Calle 7ma Norte Casa 360-A
Arraijan, Panama, Panama

België, wat weet ik allemaal over dit klein landje?

Vandaag ben ik begonnen met  mijn plakboek te maken voor Panama. Doormiddel van foto's zal ik daar ons landje vertegenwoordigen. Toch wel moeilijk hoor, we staan vaak niet stil bij de dingen die we elke dag zien. Als iemand nog iets typisch Belgisch weet, stuur maar door é. Alle hulp is welkom.:)
Ik ben dit de vorige keer vergeten te zeggen maar ik heb nog steeds geen gastgezin of regio. Gisteren heb ik gebeld naar het AFS-kantoor omdat ik me echt niet meer kon houden maar daar wisten ze nog niets. Afwachten  dus...

Het komt steeds dichter!

hey,
dit zal mijn blog zijn gedurende 11 maanden waar jullie mijn leven in Panama zullen kunnen volgen. Jaja het komt steeds dichter. Binnen een kleine maand stap ik op het vliegtuig. De voorbije weken zijn zeer snel gegaan. Diploma uitreiking, feestje, afscheidsfeestje ( waar ik iedereen nog is voor wil bedanken),... Nu  ben ik bezig met alles wat klaar te zetten, de praktische zaken. Maar voor Panama vertrek ik de 11e nog op buitenlands kamp met de Chiro naar Kroatië! Een mooie reis om af te sluiten denk ik toch. Dan 4 dagjes om alles in te pakken en dan zeg ik hasta la vista, tot volgend jaar. Ik wens jullie alvast veel leesplezier.
Anna