De eerste weekjes vakantie: deel 1

Kort samengevat was december het einde van de universiteit, ook het einde van het eerste jaar. Hier is hun grote vakantie van januari tot half maart. Verder een ongelofelijke, mooie reis naar Isla Coiba en… natuurlijk de feestdagen.

De universiteit stopt hier officieel de 15^e, tot dan hadden we examens. Ik moet toch wel zeggen dat de examens hier wel simpel zijn. Het eerste jaar krijgen ze vooral algemene vorming en ik denk naarmate de jaren zullen de vakken wel moeilijker worden, en zijn ze meer op muziek gericht. Het eerste jaar is eerder een kennismaking met de studie muziek en zo leer je instrumenten kennen en kan je de beslissing nemen in welk instrument je wilt specialiseren. Ik heb 1 examen meegedaan, geschiedenis. Ik heb wel nooit mijn punten gezien, dus weet niet of ik goed had geleerd J. In deze examenperiode had ik ook een groot kerstconcert. Verschillende jaren hadden zich ingezet om iets te voor te stellen. Zo had je een koor met kerstliedjes en een Panamese, tango-band. Ik speelde in een vioolorkest met de cello.

Ik ben ook in het begin van december voor de allereerste keer naar een kerk geweest. Mijn familie is wel gelovig maar gaat niet veel naar de kerk. Deze ‘ervaring’ was dan ook niet met mijn familie. Een vriendin van school was jarig en had mij uitgenodigd voor haar verjaardagsfeest op zaterdag. Was heel cool, zo in een appartement en daar hadden ze een zwembad enzo. Voelde mij precies in New York J. Dus omdat dit feestje in Panama was, bleef ik bij die vriendin slapen en de volgende dag gingen ze allemaal samen naar de kerk. En ik vond het echt leuk! Er was kei veel muziek en beweging. Ben zelfs rondgegaan met het mandje voor geld J. Ineens werd dat in mijn handen gestoken. Die ochtend heb ik ook voor de eerste keer chinees ontbijt gegeten, echt lekker. Ga ik in België ook is doen. Rond 4 uur ben ik dan naar huis gegaan omdat een vriend in de straat zijn verjaardagsfeest ook had. Het was dus echt een weekend vol verjaardagen J

Op 8 december is het ‘Dia del madre’. De Moederdag in Panama is wel heel verschillend, het is zelfs een officiële vrije dag en het is de gewoonte om naar de familie te gaan. Het begon al om 8 uur in de ochtend met vuurwerk. Zo maakten ze iedereen wakker om daarna een serenade te brengen aan de mama’s. Vroeger deden ze dat in elk huis maar nu bij enkelen nog. Er zijn nog wel mensen die rondgaan, op betaling dan, om een serenade te brengen. Na de serenade ben ik opgestaan (iedereen was al wakker) en kwam iedereen met zijn cadeaut’tjes. Niet alleen aan de mama van het huis maar mijn zussen gaven ook cadeaus aan elkaar. In Principe iedereen die mama is krijgt iets. Dat vond ik heel vreemd want bij ons is het toch ieder aan zijn eigen mama.  Na de cadeau-parade gingen mijn mama en mijn zussen zich opmaken om naar het familiefeest van te gaan bij mijn grootouders (aan de kant van mijn papa). Op het familiefeest heb ik de 7 andere broers en zussen van mijn papa leren kennen en al die hun kinderen. Een beetje te veel voor 1 namiddag. Daar hebben we gegeten, veel pintjes gedronken en gedanst. Heb ‘tipico’, typische dans van Panama, leren dansen met mijn neven en nichten. Op een bepaald moment was heel de familie aan het dansen, was echt leuk J. Elk jaar is het ook de gewoonte om een soort geldspelletje te spelen. Een nonkel had verscheidene enveloppes met geld in. Het hoogste was 100 dollar en anderen hadden niks of 20. Alle vrouwen, mama’s, moesten dan in een rij staan en mochten om de beurt een enveloppe kiezen. Rond 6 uur ging iedereen naar zijn huisje, moe van het feesten.

Na de examens, rond de 15^e zijn we vertrokken op onze reis. Frederieke, een Belgisch meisje dat ook hier in Panama verblijft, was al 2 weken op reis met haar zus (marjolein) in Colombia. Marjolein had er ook al  heuse  reis opzitten. Vanaf Bolivië was ze vertrokken met twee vriendinnen, Charlotte en Valerie. Ze zijn vorig jaar afgestudeerd als antropologe en met hun gespaarde centjes zijn ze nu aan het reizen door heel Zuid-Amerika. Valerie en Charlotte zijn nog steeds aan het reizen tot maart. Dus wanneer ze aankwamen in Panama hebben wij ze vergezeld op hun reis door Panama. De reis van Colombia naar Panama is heel zwaar. Het is mogelijk met het vliegtuig maar deze meisjes hadden gekozen om met de boot te gaan. 4 dagen hebben ze op een redelijk klein bootje gezeten met als gevolg dat ze niet meer zo snel op een boot zullen stappen. Maar ze hebben wel een unieke kans gehad om de kuna yala, indianenstam, te kunnen bezoeken.

Dus we zijn eerst samengekomen in ‘Casco Viejo’ in Panama stad. Daar hebben we het weekend vertoefd en een kei leuke jeugdherberg. Casco Viejo is een zeer oud gedeelte van Panama en ligt aan de kust. In dit weekend hebben we het heel rustig gedaan omdat Frederieke, Marjolein, Charlotte en Valerie nog heel moe waren. Zo zijn we naar de cinema gegaan, lekker gaan eten (Valerie verjaarde), wat gewandeld in de buurt en naar de zoo geweest. De zoo is tegelijkertijd ook een wetenschappelijk centrum voor de dieren die in de kust en het Panamakanaal leven.

Vervolgens zijn we zondag de bus opgestapt naar ‘Sona’ om daar een taxi te nemen naar ‘Santa Kathalina’. In ‘Santa-Kathalina’ is niet zo veel te doen maar het is de enige oversteekplaats naar Isla Coïba. Zondag in de avond kwamen we aan bij onze verblijfplaats. Alles zag er heel goed uit. Allemaal kleine huisjes en dicht bij het strand. Het was donker dus moesten we afwachten tot de volgende morgen hoe de kust er zou uitzien ( de volgende morgen: Prachtig en we zaten zo dicht bij het water). Na onze bagage af te zetten werden we begeleid door de vrouwen van het terrein naar de winkel om wat eten te kopen. Langs het strand zijn we dan naar het centrum gegaan. En Santa-Kathalina bleek heel toeristisch te zijn. Veel restaurants en mogelijkheden om te surfen. Alleen het plaatselijke winkeltje was niet voorbereid op toeristen. Gedurende ons verblijf hebben we bijna heel de winkel leeggekocht J. Maandag hebben we wat gechild en zijn we naar het strand geweest om naar de surfers te kijken. Dinsdag was de grote dag! We gingen eindelijk naar Isla Coiba met een kapitein die zo’n reisjes organiseerde. Coiba is een nationaal park en bestaat uit verschillende kleine eilandjes. Eerst gingen we (belgen + nog anderen die daar verblijven) naar het basis eiland. Dit terrein is heel goed bewaard gebleven en nauwelijks aangetast omdat er op een eiland vroeger een zwaarbewaakte gevangenis vestigde, van 1919 tot 2004. We hebben in totaal 3 eilanden gezien en gesnorkeld. Isla Coiba is heel mooi omdat het water heel helder is en de stranden, ja het ziet er gewoon uit zoals een perfect strand moet zijn. We hebben dolfijnen, schildpadden, zeesterren en koraal gezien. Woensdag zijn Valerie en Julie gaan surfen. Ik ben niet geweest omdat ik de vorige dag mijn teen had gestoten aan een rots en die was helemaal blauw uitgeslagen. Dus ben ik samen met Frederieke naar de dokter gegaan. Dat was bij een plaatselijke dokter. Al die zijn spullen waren op en de nieuwe lading was nog niet gekomen dus heeft hij mij geholpen met wat hij had. Maar het was een hele vriendelijke man en mijn teen is ondertussen al lang genezen. J  Donderdag in de namiddag zijn we teruggekeerd. Marjolein, Valerie en Charlotte hadden geen slaapplaats dus zijn ze een nachtje in mijn huis komen slapen. Valerie bij Julie omdat we in mijn huis geen plaats hadden voor drie. Dit was heel leuk omdat zo is kon laten zien waar ik woonde aan iemand die niet met AFS weg was. En de meisjes vonden het ook wel is leuk om eindelijk ‘thuis’ te komen en rustig tv te kunnen kijken, alle drie kunnen ze een beetje Spaans. En mijn familie vond het ook heel leuk om met hun te praten. Die avond was de man van mijn oudste zus ook jarig, dus konden ze ineens een Panamese verjaardag meemaken.  De volgende dag zijn ze vertrokken om een andere vriendin op te gaan halen op het vliegveld en dan gingen ze nog verder reizen door Panama.